 |
| Bron: http://blog.bijzonderhuwelijk.nl/ |
Schone schijn
Ooit kwam daar een knappe prins op een wit paard
door dalen en over bergen
langs Sneeuwwitje en haar zeven dwergen
op mij afgestormd in volle vaart.
Hoeven stampten op bladeren en mos
en hij reed frank, vrij, fier maar onbemind,
zijn haren wapperend in de wind,
gevleugeld leek zijn nobel ros.
Bomen strooiden bloesems over de jongeling van adel
maar hun venijnige takken had hij niet gezien
- uit zelfingenomenheid misschien -
en hij zwiepte uit zijn zadel.
Zijn kroon rolde weg zo ver maar kan
en languit in een plas, bedekt met modder en met gras
zag ik wat hij werkelijk was;
doodgewoon een man.
*Bekroond: eerste prijs bij VTBKultuur Poëziewedstrijd Opwijk in 2006
Geen opmerkingen:
Een reactie posten